Ken je dat, de diepe wens om nog eens kind te zijn? Je mist het onbezorgde, speelse en ongedwongen gevoel. Als volwassene denk je vaak, dat kan ik niet (meer) maken, of schaam je jezelf voor een bepaald gevoel of gedachte. Denk je (te)veel en blijf je hangen in je hoofd.
Als kind maakte je van alles mee. Dacht je niet, maar deed je en stond je voor van alles open. Leuke, spannende, uitdagende en plezierige dingen, lachen en spelen met vriendjes en/of vriendinnetjes, fijne hobby’s. Had je mooie dromen over wat je wilde worden en wat je wilde doen als je groot zou zijn.
Helaas verliezen we onderweg veel van dat spelende en onbezorgde gevoel. Doordat er vervelende dingen gebeuren die ons bijvoorbeeld boos of verdrietig maken. Onbewuste gevoelens die ontstaan. Voor ouders is het ook vaak een klus om hun kind op te voeden. En gaat dat niet altijd even goed. De ene ouder zal bijvoorbeeld zijn excuus aanbieden aan zijn of haar kind als het boos is geweest. De ander vind dat niet nodig, waardoor het kind gekwetst is en zich zelfs onzeker kan gaan voelen. Dit laatste zie je vaak ontstaan als de ouder regelmatig boos of een harde uitlating heeft door schrik of ongenoegen. Voor het kind onverwachts waardoor het schrikt.
Daarbij geven ouders vaak hun eigen overlevingsmechanismen mee aan hun kind.
Er zijn er talrijke voorbeelden in het leven van een kind die het zelfbeeld negatief beïnvloeden. Als kind krijgen we inprentingen mee, vanuit de opvoeding, school, vriendjes en vriendinnetjes, clubs, etc. Deze inprentingen bepalen wie je wordt. Negatieve inprentingen kunnen je in je (jong)volwassen zijn beperken. Vooral situaties die langer hebben geduurd geven een flinke impact in de vorming van je zijn. Langdurige nare situaties of gebrek aan de vervulling van een behoefte zoals erkenning of bevestiging maken dat je een overlevingsmechanisme ontwikkelt. Bijvoorbeeld je terugtrekken en je onzichtbaar maken omdat je denkt en voelt dat je er niet mag zijn.
Je durft niet voor je eigen mening uit te komen. Misschien heb je zelfs nu geen eigen mening en praat je met mensen mee? Gewoon omdat je het niet hebt geleerd een eigen mening te hebben. En àls je die hebt, wat gebeurt er als je die uitspreekt? Ervaar je angst of het gevoel dat je er niet toe doet? Misschien heb je het gevoel nergens bij te horen?
Herken je iets aan dit verhaal? Ik ook. Ik heb echter na allerlei processen ervaren dat ik er toe doe. Dat ik iets te vertellen heb. Ik mag mensen bemoedigen en bijstaan in processen waarin ze worstelen met zichzelf of bepaalde situaties. En het speelse en ongedwongen kind gevoel? Ook die hebben meer ruimte gekregen.
Voor nu heb ik drie ideeën voor je:
Heere, U doorgrond en kent mij. U kent mijn zitten en mijn opstaan. U begrijpt van verre mijn gedachten. U onderzoekt mijn gaan en mijn liggen. U bent met al mijn wegen vertrouwd.
Psalm 139:1 (Tip: Werk deze tekst eens op een creatieve manier uit! Bijvoorbeeld een mooi gedicht, tekening/schilderij of lied)
Ga er eens lekker voor zitten en doe ontspannen je ogen dicht.
Zou jij meer inzichten willen krijgen in jezelf? Graag ga ik met jou in gesprek om samen te kijken naar de donkere en minder donkere kanten van jouw verhaal. Zodat je zicht krijgt op jouw dromen en belemmerende gedachten. Mijn wens is dat je zicht krijgt op hoe je je dromen alsnog kunt realiseren. Vaak helpt het ook als je liever wordt voor jezelf. Als jij je eigen waarde beter kunt ervaren. Je bent namelijk welkom en geliefd zoals je bent. Welkom en geliefd bij God en mijn wens is dat jij je welkom en geliefd gaat voelen bij jezelf. Zodat de straling en schitteringen in jou tevoorschijn komen. Jouw bestaan is al een wonder!
Maak een gratis kennismakingsafspraak via info@superjij.nl.
Lees ook eens: Hoe kijkt God naar mij?
